تأثیر تمرینات هوازی و بی‌هوازی بر هورمون‌های تولید مثل، کورتیزول و پرولاکتین مردان

زمینه و هدف: هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر تمرینات هوازی و بی­هوازی بر هورمون­های سیستم تولید مثل مردان غیر ورزشکار است. روش بررسی: به این منظور 45 نفر از دانشجویان غیر ورزشکار به عنوان آزمودنی­های این تحقیق انتخاب شده و به صورت تصادفی به سه گروه هوازی، بی­هوازی و کنترل تقسیم شدند. این هورمون­ها شامل هورمون تستسترون، محرک فولیکولی، لوتئینی، کورتیزول و پرولاکتین است. در ابتدا از سه گروه، نمونة خونی گرفته شد، سپس گروه هوازی و بی­هوازی به انجام فعالیت پرداختند. نحوة فعالیت به این صورت بود که گروه هوازی با 65 درصد VO2max و گروه بی­هوازی با 100 درصد VO2max و تا سرحدّ واماندگی به تمرین ادامه دادند و گروه کنترل، هیچ­­گونه فعالیتی نداشت. یافته­ها: نتایج تحقیق حاکی از افزایش معنادار (05/0P<) هورمون­های تستسترون، کورتیزول و پرولاکتین متعاقب فعالیت هوازی و بی­هوازی بود. هورمون لوتئینی در اثر فعالیت بی­هوازی، افزایش معنادار و در اثر فعالیت هوازی تغییر معناداری نداشت. همچنین، هورمون محرک فولیکولی تغییر معناداری در اثر فعالیت هوازی و بی­هوازی نشان نداد. نتیجه­گیری: این تحقیق نشان داد که ارتباط بین هورمون­های تستسترون و لوتئینی در گروه هوازی، که دلیل بر کارکرد نرمال محور هیپوتالاموسی- هیپوفیزی - بیضه­ای (HPG) است، برقرار نبوده که می­تواند دلیل احتمالی بر پایین بودن هورمون تستسترون به صورت مزمن در ورزشکاران استقامتی باشد. همچنین افزایش معنا­دار هورمون کورتیزول و پرولاکتین در دو گروه تجربی، طبق تحقیقات قبلی انجام شده نیز می­تواند دلیل احتمالی دیگری بر این مدعا باشد.  م ع پ 1390؛‌10(5): 545-553